O Consello Confederal ratifica a decisión de convocar folga xeral para o 14 de novembro

O Consello Confederal da CIG vén de ratificar a decisión da Executiva de convocar folga xeral para o 14 de novembro, coincidindo coa data acordada noutros países da periferia europea, como Portugal, e a nivel estatal, con CCOO e UGT. O Consello Confederal reitera a necesidade de continuar coa mobilización social dada a dureza das políticas do PP e do seu carácter "profundamente antisocial e antiobreiro".

O secretario xeral da CIG, Suso Seixo, explicou que “imos á folga xeral con todas as consecuencias, conscientes de que as políticas que está a adoptar o PP requiren deste tipo de respostas” e lembrou que a central sindical viña reclamando a necesidade desta convocatoria. “Eramos partidarios de que fora xa no mes de setembro, coincidindo coa que se convocaba en Euskadi, para responder ás medidas adoptadas polo goberno durante os meses de verán. Políticas de recorte de dereitos moi duras que nos están a levar a unha situación e a unhas condicións de precariedade e de empobrecemento da poboación intolerábeis”.

Iso non foi posíbel, subliñou, porque a CCOO e UGT non lles parecía a data máis adecuada. Por iso a CIG avaliou esta situación e acordou agardar, xa que, pola súa parte había o compromiso de que se convocaría no mes de novembro a nivel de estado. “Consideramos que a resposta tiña que ser o máis masiva posíbel, porque cantas máis organizacións sindicais participen na convocatoria, máis posibilidades teremos de que a participación sexa, a nivel cuantitativo, máis importante”.

A central sindical valora moi positivamente que CCOO e UGT acordaran sumarse á convocatoria de folga e mesmo sindicatos de países da periferia de Europa, porque “estas medidas veñen decidas desde o BCE e da Comisión Europea e o que está a facer o PP, na medida en que coincide cos seus presupostos ideolóxicos, é levalas adiante con toda a dureza”.

A CIG considera que para 2013 empeorarán aínda máis as condicións laborais e sociais e que se incrementarán as políticas de axuste. “Parécenos máis necesario que nunca continuar con esta dinámica mobilizadora e dar unha resposta con convocatorias de folga xeral as veces que sexa necesario, para parar estas políticas e forzar aos gobernos a facer outras distintas, que garantan que imos saír da crise, pero non de calquera maneira, senón favorecendo os intereses da clase traballadora”, afirma Seixo.

Respecto do impacto que puideran ter os resultados electorais no éxito da convocatoria, o secretario xeral sinala que moitos galegos e galegas “aspirabamos a que o PP perdera a maioría absoluta na Xunta de Galiza e estou convencido de que moitos e moitas entendiamos que o PP o único que está facendo é servir de correa de transmisión do que marca o BCE e o vai seguir facendo con dramáticas consecuencias para o noso país”, entre as que sinalou o deterioro do no noso tecido produtivo, da rede de servizos sociais e mesmo a marcha que se está a producir de mozas e mozos a outras partes de Europa. “Mozos e mozas cunha formación profesional e académica importante que tiñan que estar aportando todo ese coñecemento ao desenvolvemento económico e social do noso país”.

Malia recoñecer o estado xeralizado de decepción ante a revalidación da maioría absoluta, Seixo subliñou que, en todo caso, os apoios que ten o PP andan arredor do 25% da poboación galega, polo que considerou que “non pode facer o que lle dea a gana”.

Xunto a isto lembrou a perda de miles de votos e o feito de que alí onde se lle deu unha maior contestación ás políticas do PP, nas cidades e nas grandes vilas, esa perda de apoios foi aínda maior. “Quere dicir que a política de contestación social que se está a facer si está a incidir en certos sectores e na perda de votos, cando menos nos sectores máis conscientes da sociedade galega”. Por iso, convidou a seguir mobilizándose para tratar de chegar ao resto das galegas e galegos “moi influenciados polos medios de comunicación, polo enorme poder institucional e caciquil, para dicirlles que aquí votar ao PP é un suicidio para o noso pobo, que levará a Galiza a unha calella sen saída, ao empobrecemento das clases populares e a perda de dereitos laborais e sociais”.

Novo plano da empresa: "Por sus cojones"

Nas últimas semanas a empresa está a desenmascarar o seu pasotismo e a desvelar o seu odio cara ao persoal do 112 e, nomeadamente, cara aos nosos representantes sindicais. Aquela actitude hostil que no seu día tivemos que sofrer con Sebastián Arancio, agora recupérase con Miguel Ángel Viejo Fresno. Non só ameaza compañeiras do Comité, tal como denunciamos no último Liña Sindical (nº 7), senón que, despois de negarse a negociar con elas, agora decide incumprir o único acordo que houbo na reunión de maio e que afecta ás horas de representación sindical. Resulta agora que non nos permiten usar as horas para as asembleas que desde o Comité se proxectou celebrar con cada un dos grupos laborais do CAE 112. 

A compañeira do Comité, Puri Torres, lembrou a Viejo Fresno que este é, precisamente, o único punto no que a empresa accedeu a chegar a un acordo, tal como recolle a acta daquel día, asinada por ambas as partes: 

A empresa acepta que o cómputo de horas de representación sindical se faga anualmente, podendo compensar as horas de máis nun mes con horas de menos noutro, sen que iso varíe o número total de horas de que xa se dispón. (Acta do 29 de maio de 2012, pto. 10)

A resposta do propio Viejo Fresno foi dicir que aquel non era un acordo, senón un período de proba. E que, ademais, se negaba a poñelo por escrito porque "lo mando yo, y punto". Ou sexa: por sus cojones.

Faixa colocada na rotonda de acceso á CRTVG e ao CAE

É evidente que esta saída de ton se debe, en primeiro lugar, á aparición de faixas nas pontes exixindo solucións para o 112 e, en segundo lugar, á publicación, precisamente, do último número do Liña Sindical, onde se explican as estratexias da empresa para imposibilitar a negociación colectiva no 112, e onde o propio Viejo Fresno queda en evidencia pola súa actitude prepotente e chulesca. O seu obxectivo é limitar todo o posíbel a actividade sindical que leva a cabo o Comité de Empresa, usando para iso a estratexia de meter medo e do "ordeno e mando" que tanto lles gusta a este tipo de empresas de Telemarketing, que cren que un centro de emerxencias é un couto de caza onde gañar diñeiro a mans cheas sen que importen os dereitos das traballadoras e dos traballadores. Pois aquí non lles vai servir. Aquí hai unidade e un grupo decidido a non quedar calado e a non dicir "si, amo". Non nos van pasar por riba.

Faixa sobre a SC-20 ao seu paso pola Rocha, en Compostela

Feijóo adianta as eleccións

Que nos terá preparado o governo de Rajoy para novembro que hai que celebrar, como sexa, eleccións anticipadas en outubro? Alguén se lembra do que pasou cos orzamentos xerais do Estado na campaña das eleccións andaluzas?

Empresas amigas do PP lucram com os incêndios

Artigo publicado no Novas da Galiza nº 116

M.B./ As últimas privatizaçons encobertas no Serviço de Prevençom e Defesa contra Incêndios Florestais (SPDCIF) da Junta estám a beneficiar de novo duas empresas ligadas ao Partido Popular. A Inaer e a Natutecnia recebêrom a gestom das brigadas helitransportadas, tal como adiantaram sindicatos e associaçons profissionais. A segunda das firmas, vinculada ao ex-conselheiro do Meio Ambiente Carlos del Álamo, chegou a fazer provas de seleçom de pessoal semanas antes da assinatura do contrato. A Inaer, pola sua banda, monopoliza desde há décadas os helicópteros para o Serviço de Guarda Costeira.

Estas duas empresas ligadas ao PP levam anos celebrando suculentos contratos com as Administraçons públicas. Tanto assim, que a Inaer monopoliza através da sua filial Helicsa o fornecimento de aeronaves para o Serviço de Guarda Costeira da Galiza e controla mais de 70% do negócio dos helicópteros no conjunto do Estado espanhol. E isso apesar de a empresa de aeronáutica da família Fernández de Sousa-Faro, proprietária da Pescanova, acumular numerosas sançons da Aviaçom Civil e da Inspeçom do Trabalho. Sem ir mais longe, os dous helicópteros sinistrados recentemente quando participavam na extinçom dun incêndio em València pertenciam a esta empresa. O ocupante dum dos aparelhos faleceu.

Agora, tal como adiantara a CIG, umha Uniom Temporária de Empresas formada polas duas firmas, recebeu a gestom das brigadas helitransportadas. Deste modo, a Inaer será a encarregada de fornecer os helicópteros e a Natutecnia levará a contrataçom do pessoal. Já em 2010 a central nacionalista acertara quatro dias antes de que se resolvesse o procedimento aberto qual iria ser a empresa adjudicatária do serviço de optimizaçom da prevençom de incêndios florestais mediante a planificaçom estratégica e coordinaçom operativa. Como desta vez, entom a beneficiária foi a Natutecnia, empresa de que é diretivo o ex-conselheiro do Meio Ambiente com Fraga, Carlos del Álamo, já que o caderno de cláusulas administrativas e de condiçons técnicas fora feito como um traje por medida para a empresa.

Agora a Natutecnia, como já antecipara a CIG, volta a ganhar um concurso, ainda que desta vez de forma conjunta com outra das firmas mais beneficiadas polo PP, a Inaer Inversiones Aeronáuticas, propriedade dos donos da Pescanova, a família Fernández de Sousa-Faro. O mais grave do caso é que a Natutecnia fijo provas de seleçom de pessoal para as brigadas helitransportadas dias antes de que se decidisse o concurso. A central sindical rejeita o procedimento escolhido para se adjudicar o serviço e considera “umha negligência” prescindir dum pessoal qualificado como o que presta serviço nas brigadas helitransportadas, “que som umha peçachave no dispositivo contra incêndios”. Finalmente, qualificam de “escandaloso” que se entregue dinheiro a empresas privadas para que fagam o que vinha fazendo um serviço público porque “significa um custo acrescido para umha cidadania exausta de tanto apertar o cinto em favor de resgates bancários e contratos a dedo”.

Monopólio no mar

O monopólio da Inaer no fornecimento de aeronaves para a Junta remonta a 1990, pouco antes de que Juan Caamaño fosse nomeado conselheiro das Pescas por Fraga. Nestas datas Caamaño, filho dum militar franquista que foi alcalde de Ferrol e vice-presidente da Caixa Galicia e do Celta de Vigo, promove junto a Enrique López Veiga a criaçom do Serviço de Busca e Salvamento, que com o passar do tempo viria a ser o Serviço de Guarda Costeira da Galiza (‘Servicio de Guardacostas de Galicia’). Juntos recrutam o viguês Fernando Novoa, ex-oficial da Armada espanhola e piloto de helicópteros de salvamento que trabalha para a Junta como assessor marítimo. Novoa convence o presidente galego para importar para o nosso país o modelo da sociedade estatal de Salvamento e Segurança Marítima (Sasemar).

A gestom do serviço é um suculento negócio para as empresas, como no caso da adquisiçom de meios aéreos, que se deixou nas maos da Helicsa. Trata-se dumha filial do grupo Inaer Inversiones Aéreas, propriedade da família Fernández de Sousa-Faro e que controla mais de 70% do negócio dos helicópteros em todo o Estado. Novoa detém o cargo de conselheiro delegado e à cabeça do holding está Manuel Fernández de Sousa-Faro, o presidente da Pescanova, com 21% das açons. Mas a família em conjunto é dona de 50% dos títulos através da empresa de material ferroviário Transfesa, anteriormente presidida polo atual máximo responsável da Inaer, Antonio Domínguez Garcés, casado com umha das irmás Fernández de Sousa.

Este conglomerado empresarial acumula mais de 20 expedientes sancionadores da Aviaçom Civil e Inspecçom do Trabalho, segundo tem denunciado o Sindicato Español de Pilotos de Líneas Aéreas (Sepla). Nom importa: a sua filial, a Helicsa continua a ser a única adjudicatária da Junta desde 1995 no valor de mais de 100 milhons de euros. A empresa fundou-se em 1965. Na página web da firma explicase que nasce por iniciativa de Eduardo Saavedra —quem mais tarde chegaria a ser piloto do monarca espanhol— e com a ajuda económica das empresas galegas Ucomar e zeltia. Mas a relaçom da Família Real espanhola com a empresa teria ido mais longe, até o ponto de que ao monarca espanhol foi atribuída a mediaçom junto do rei da Noruega em favor da empresa. Pessoas do contorno de Fernando Novoa confirmáron que o empresário se gaba em público da sua amizade com Juan Carlos, com quen teria compartilhado viagens em helicópteros da Junta.

Máis de 350.000 persoas maniféstanse en toda Galiza contra os recortes impostos polo PP e o masivo saqueo á clase traballadora

A CIG anima a intensificar a resposta social diante da dureza das medidas aprobadas e aposta por convocar canto antes unha nova folga xeral

Baixo a consigna “Non ao saqueo do pobo. Hai que impedir que nos arruínen” e ao berro de “folga xeral”, máis de 350.000 persoas saíron na tarde deste xoves ás rúas de todo o País para rexeitar as gravísimas medidas que vén de aprobar o Goberno de Mariano Rajoy, co obxectivo de profundar no recorte dereitos e a precarización das condicións de vida e de traballo da maioría social, mentres se protexen e benefician os intereses de banqueiros, especuladores e defraudadores. A CIG anima a dar unha resposta social con igual dureza que as políticas do PP e aposta por preparar xa un calendario de folgas xerais, cuxa primeira data de referencia podería ser o vindeiro mes de setembro.

A manifestación, en Compostela, terminou desembocando
na praza do Obradoiro depois de comprobarse que a praza
da Quintana quedaba pequena para a maré humana.

As dez mobilizacións, convocadas conxuntamente por CIG, CCOO e UGT, marcan o inicio dun calendario de protestas que se prevé longo e intenso, á vista da gravidade das políticas antisociais aplicadas polos gobernos do PP. As manifestacións foron un éxito e conseguiron destacatos niveis de participación. Así en Vigo saíron á rúa máis de 100.000 persoas; na Coruña foron máis de 70.000; en Ferrol unhas 55.000; Compostela superou as 40.000; ao igual que en Pontevedra; en Ourense manifestáronse unhas 25.000 persoas; en Lugo e Vilgarcía máis de 10.000; e no Barco unhas 800 persoas.

O Secretario Xeral da CIG, Suso Seixo, que iniciou a súa intervención ao remate da manifestación celebrada na Coruña agradecendo a masiva participación cidadá, asegurou que o último paquete de medidas imposto polo Executivo de Mariano Rajoy “son a primeira consecuencia” do multimillonario rescate á banca.

Seixo criticou non só a dureza das medidas aprobadas polo PP, senón tamén a forma -vía decreto-lei- e os argumentos utilizados para xustificalas, que manifestan un xeito de enteder o goberno baseada “na mentira, na demagoxia, no elitismo e no desprezo máis absoluto cara ás clases traballadoras e os sectores da sociedade máis desfavorecidos”. A este respecto, censurou os aplausos dedicados á Mariano Rajoy dende as bancadas populares o día no que este anunciou o recorte de 65.000 millóns de euros no Congreso dos deputados/as, así como o reiterado  e falso discurso de que estas son as únicas políticas posíbeis.

Neste senso, o Secretario Xeral da CIG advertiu que estas políticas non son a solución á crise, “nin están pensadas para iso”, senón que, pola contra, provocarán máis recesión, máis paro e máis empobrecemento da poboación. “A dereita herdeira do franquismo quere aproveitar a crise económica para impornos o seu modelo económico e social e o seu modelo de estado centralista, provocando unha enorme involución nos dereitos sociais e laborais, pero tamén no relacionado coas liberdades públicas e co pluralismo político”, alertou.

Chamada á convocatoria dunha folga xeral

Por iso, a central nacionalista chama a continuar na mobilización e na contestación social para parar este saqueo masivo ao pobo, dando unha resposta con igual dureza e intensidade que as políticas do PP  e preparando xa un calendario de folgas xerais de aquí a finais de ano. “A próxima, adiantou, temos que facela canto antes e o mes de setembro pode ser un bo mes de referencia”. “Non podemos permitir que continúen con esta política de desmontar todo un sistema de servizos públicos, de protección social e de calidade de vida que conseguimos tras moitos anos de loita e sacrificio das clases traballadoras”.



Dende a CIG demandouse, unha vez máis, a adopción de medidas alternativas, porque existen, que permitirían realmente encamiñar unha saída á crise económica. Medidas que inevitabelmente teñen que incluír unha suba dos impostos para as grandes fortunas e empresas; perseguir a fraude fiscal (e non premiar cunha amnistía aos defraudadores/as); reducir o gasto militar; retirar as axudas millonarias á igrexa e obrigala a pagar os impostos; investir en educación, sanidade e protección social; garantir uns salarios dignos a toda a clase traballadora, tamén para o persoal das administracións públicas; garantir prestacións dignas ás persoas sen emprego; facilitar o crédito aos autónomos/as e pequenas empresas; e un apoio decidido ao tecido produtivo, xa que este “é o que realmente crea emprego e non os especuladores”.

Porén, aseverou Seixo, aplicar estas medidas precisaría dun cambio de rumbo radical no PP   e que este estea disposto a “gobernar en función dos intereses da maioría social e non en función dos intereses de banqueiros, especuladores, grandes empresas, que é para quen gobernan o Sr. Rajoy e o Sr. Feijoo, co amparo e baixo as directrices da CE, o BCE e o FMI”, concluíu.

Celebramos a primeira asemblea conxunta entre 112 e 061

Onte celebrouse en Compostela a primeira asemblea conxunta de persoal do 112 e do 061, dando así continuidade á liña de colaboración que xa comezara hai uns meses coas primeiras reunións técnicas entre os comités de empresa dos dous servizos. 

Nesta asemblea, os comités insistiron na necesidade de unir forzas tendo en conta que ambos os planteis están atrapados nun convenio que non lles corresponde e que os obriga a estar nun sector onde principalmente se fan tarefas de venda e xestión de clientes — dous traballos que, como se comentou na reunión, non teñen ningún tipo de cabida en centros en que se atenden (e non se vende) emerxencias e se tratan cidadáns (e non clientes). Unha das conclusións da asemblea foi a de que o 061 e o 112, polos seus traballos, fan parte dun sector netamente diferenciado: o das emerxencias, compartido ademais con outros servizos públicos.

Outro dos puntos da asemblea tratou a inminente resolución do concurso aberto para a contrata do 061, coa posibilidade de que Telemark-Spain, a empresa que xestiona o 112 e que tantos problemas ten dado ao conxunto do persoal que traballa nel, acabe facéndose tamén cargo do 061. Diante desta posibilidade, o persoal do 112 manifestou a súa total disponibilidade a apoiar ás compañeiras e aos compañeiros da Central de Urxencias Sanitarias, especialmente se Telemark pretende protagonizar as mesmas agresións que o caracterizaron na súa chegada ao 112. 

O cambio dos centros de traballo ás novas instalacións na Agasp e a incerteza a respeito do tipo de integración que tanto a Dirección Xeral de Emerxencias e Interior como a Consellaria de Sanidade pretendan levar a cabo foi outro dos temas tratados. 

E, finalmente, falouse sobre o novo convenio colectivo aprobado en Madrid, que foi tachado de irrisorio, moi negativo e contraproducente. Analisouse, ademais, que será necesario camiñar cara a un convenio galego de emerxencias, onde o traballo de 061 e 112 se vexa claramente recoñecido coas suas especificidades. Neste sentido, os comités comprometéronse a traballar para ter elaborado un borrador de plataforma para a vindeira asemblea conxunta, que se celebrará no mes de xullo, de maneira que poida ser debatido, modificado e completado pola propia asemblea.

Desde a Sección Sindical do CAE 112 Galiza non podemos menos que animar á participación de todo o persoal do CAE nesta etapa de elaboración das que serán as nosas reivindicacións desde ese momento, e ademais, comprometernos a continuar firmemente a traballar por que calle e sexa produtiva esta etapa de unidade sindical entre os dous servizos irmáns. 

Porque as emerxencias e as urxencias non son telemarketing!

Porque queremos un traballo digno e con futuro!

Porque, xuntos, sumamos máis!

Telemark ampárase na crise para rexeitar calquera avance significativo

Finalmente celebrouse a reunión entre Telemark e o Comité de Empresa, en relación coa plataforma de reivindicacións que o propio Comité lle fixo chegar á empresa. Segundo valora o Comité, “a reunión foi pouco produtiva, porque non serviu para chegar a acordo en case ningún punto, malia que a plataforma foi enviada hai máis de quince días”. En xeral, a empresa amparouse nas plicas, como se nelas se marcase algún límite na negociación colectiva, e no novo convenio colectivo asinado pola patronal ACE e por CC.OO. e UGT, e que tanto a CIG como CGT se negaron a asinar na mesa de negociación.

En concreto, só houbo acordo, aínda que con limitacións, na reformulación das horas sindicais que solicitamos — xusto o menos interesante para o conxunto do persoal. Do resto, só houbo negativas ou peticións de máis tempo para estudalo. Estudarán, segundo din, a aplicación da nova secuencia de 4T, 1N, 3 libres, 4M, 1N, 3 libres; a ampliación até 15 días da quincena de vacacións en verán, e a redución optativa (non eliminación) das quendas de noite a partir dos 55 anos. Xa sabemos, porén, que unha cousa é estudar estas propostas e outra moi distinta é que vaian terminar aceptándoas. E neste caso, segundo a percepción do Comité, non hai lugar para esperar grandes novas. Sexa como sexa, indicaron que non poderán dar unha resposta antes do final do verán, o que coloca acima da mesa un período de espera longo de máis para simplemente ver se á empresa lle interesa ou non. No resto, a súa resposta foi negativa. Isto quere dicir que non aceptan vincular os salarios co IPC, nin eliminar os absorvíbeis, o que na práctica suporá que teremos o noso salario miserabelmente conxelado até 2015 grazas ao maravilloso convenio asinado polos sindicatos CC.OO. e UGT. Ademais, negáronse a ampliar os permisos do propio convenio que nós demandábamos, especialmente o de maternidade/paternidade até as 22 semanas, e declinaron toda responsabilidade no mantemento do mobiliario de traballo e dos uniformes, trasladando todo o peso á AXEGA.

De modo que isto é o que ofrece Telemark: a escusa que tan ben lles vén nos últimos tempos: a crise que nós non provocamos. A súa estratexia estivo clara desde un principio: non dicir que non a todo, pero tampouco dicir que si a nada. Por iso, desde a Sección Sindical do 112 só podemos valorar negativamente a pobre actitude da empresa e a súa teima de botar balóns fora, como se non fose con ela.